امیرحسین شریفی، تهیهکننده سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرگزاری حوزه گفت: سینما را در سالی که گذشت به دو شکل میتوان ارزیابی کرد. ابتدا اگر بخواهیم به لحاظ گیشه و فروش فیلمها سینما را مورد بررسی قرار دهیم باید گفت سال پررونقی را شاهد بودیم و این امر نیز تنها به فیلمهای طنز متکی بوده است اما از نگاه دیگر باید گفت سینما در پرداختن به معانی ارزشمند نتوانست موفقیتی به دست بیاورد.
وی افزود: فیلمهای طنزی که در گیشه موفق بودند عمدتاً کارهایی ارزشمند به لحاظ معنایی نبودند و در آنها تنها سعی شده بود به واسطه لودگی جذب مخاطب شود! این اتفاق به هیچ وجه خوشایند نیست؛ به ویژه برای سینمایی که عنوان فرهنگی را یدک میکشد. سینمای ایران زمانی میتواند ادعای موفقیت کند که در کنار موفقیت گیشه در بحث معنا هم نمره قبولی بگیرد.
شریفی تاکید کرد: یکی از شروط اصلی سینما این است که در آن ارزشهای بومی و دینی مد نظر قرار گرفته باشد؛ به این معنا که هم دغدغه و نیاز مردم مورد توجه باشد هم اینکه در آن به ارزشهای ایران اسلامی نگاهی مطلوب شده باشد. سینمای دهه ۶۰ و ۷۰ توانسته بود ارزشهای این سرزمین را به شکلی زیبا تصویر کند آثاری نظیر «هور در آتش» از جمله این تولیدات هستند. جای این دست تولیدات در سینمای امروز ما بسیار خالی است.
این سینماگر در پاسخ به این سوال که چه توقعی از سینما در سال جدید دارد؟ بیان کرد: بهترین انتظاری که میتوان از سینما داشت توجه به مقام و منزلت انسانی در آثار نمایشی است. سینما باید جدا از سرگرمی، محلی برای آموزش نیز باشد وگرنه اگر بخواهیم غیر از این ویژگی را برای سینما متصور باشیم در دام ابتذال رفتار افتاده ایم. برای رسیدن به این خواسته سیاستگذاری مدیران سینمایی میتواند نقش مهمی در بهتر شدن وضعیت سینما داشته باشد.
شریفی در پایان بیان داشت: فیلمهای ایران در جهان به عنوان سینمایی اخلاقمدار معروف هستند و این امتیاز نیز به مدد تولیدات ارزشمند دهه ۶۰ و ۷۰ رقم خورده است. در آن مقطع مردم در سینما لحظات خوشی را سپری میکردند به ویژه سالنهای نمایش محل امنی برای خانوادهها بود اما آنچه که امروز بر سینما حاکم شده مطلوب خانوادهها نیست به نحوی که بسیاری از خانوادهها از سالنهای نمایش دور شده اند. این معضلی جدی است که باید به صورت جدی به آن نگریسته شود.
انتهای پیام
نظر شما